EPON (Ethernet passief optisch netwerk)
Ethernet passief optisch netwerk is een PON-technologie gebaseerd op Ethernet. Het maakt gebruik van een point-to-multipoint-structuur en passieve glasvezeltransmissie, waardoor meerdere diensten via Ethernet worden geboden. EPON-technologie is gestandaardiseerd door de IEEE802.3 EFM-werkgroep. In juni 2004 bracht de IEEE802.3EFM-werkgroep de EPON-standaard uit - IEEE802.3ah (opgegaan in de IEEE802.3-2005-standaard in 2005).
In deze standaard worden Ethernet- en PON-technologieën gecombineerd, waarbij PON-technologie wordt gebruikt op de fysieke laag en het Ethernet-protocol dat wordt gebruikt op de datalinklaag, waarbij de topologie van PON wordt gebruikt om Ethernet-toegang te bereiken. Daarom combineert het de voordelen van PON-technologie en Ethernet-technologie: lage kosten, hoge bandbreedte, sterke schaalbaarheid, compatibiliteit met bestaand Ethernet, handig beheer, enz.
GPON (Gigabit-compatibele PON)
De technologie is de nieuwste generatie breedband passieve optische geïntegreerde toegangsstandaard gebaseerd op ITU-TG.984. x-standaard, die veel voordelen heeft, zoals hoge bandbreedte, hoge efficiëntie, groot dekkingsgebied en rijke gebruikersinterfaces. Het wordt door de meeste operators beschouwd als de ideale technologie voor het realiseren van breedband en een uitgebreide transformatie van toegangsnetwerkdiensten. GPON werd voor het eerst voorgesteld door de FSAN-organisatie in september 2002. Op basis hiervan voltooide ITU-T de ontwikkeling van ITU-T G.984.1 en G.984.2 in maart 2003, en standaardiseerde G.984.3 in februari en juni 2004. Dus: uiteindelijk werd de standaardfamilie van GPON gevormd.
GPON-technologie is voortgekomen uit de ATMPON-technologiestandaard die geleidelijk in 1995 werd gevormd, en PON staat voor "Passive Optical Network" in het Engels. GPON (Gigabit Capable Passive Optical Network) werd voor het eerst voorgesteld door de FSAN-organisatie in september 2002. Op basis hiervan voltooide ITU-T de ontwikkeling van ITU-T G.984.1 en G.984.2 in maart 2003, en standaardiseerde G.984.3 in Februari en juni 2004. Zo werd uiteindelijk de standaardfamilie van GPON gevormd. De basisstructuur van apparaten op basis van GPON-technologie is vergelijkbaar met bestaande PON, bestaande uit OLT (Optical Line Terminal) op het hoofdkantoor, ONT/ONU (Optical Network Terminal of Optical Network Unit) aan de gebruikerskant, ODN (Optical Distribution Network ) bestaande uit single-mode glasvezel (SM-vezel) en passieve splitter, en een netwerkbeheersysteem dat de eerste twee apparaten verbindt.
Het verschil tussen EPON en GPON
GPON maakt gebruik van golflengteverdelingsmultiplexing (WDM)-technologie om gelijktijdig uploaden en downloaden mogelijk te maken. Meestal wordt voor het downloaden een optische drager van 1490 nm gebruikt, terwijl voor het uploaden een optische drager van 1310 nm wordt geselecteerd. Als er tv-signalen moeten worden verzonden, wordt ook een optische drager van 1550 nm gebruikt. Hoewel elke ONU een downloadsnelheid van 2,488 Gbit/s kan behalen, maakt GPON ook gebruik van Time Division Multiple Access (TDMA) om voor elke gebruiker een bepaald tijdslot in het periodieke signaal toe te wijzen.
De maximale downloadsnelheid van XGPON bedraagt maximaal 10 Gbit/s en de uploadsnelheid is ook 2,5 Gbit/s. Het maakt ook gebruik van WDM-technologie en de golflengten van de stroomopwaartse en stroomafwaartse optische dragers zijn respectievelijk 1270 nm en 1577 nm.
Dankzij de hogere transmissiesnelheid kunnen meer ONU's worden gesplitst volgens hetzelfde gegevensformaat, met een maximale dekkingsafstand van maximaal 20 km. Hoewel XGPON nog niet op grote schaal is toegepast, biedt het een goed upgradepad voor operators van optische communicatie.
EPON is volledig compatibel met andere Ethernet-standaarden, dus er is geen noodzaak voor conversie of inkapseling bij aansluiting op Ethernet-gebaseerde netwerken, met een maximale payload van 1518 bytes. EPON vereist in bepaalde Ethernet-versies geen CSMA/CD-toegangsmethode. Omdat Ethernet-transmissie de belangrijkste methode voor lokale netwerktransmissie is, is er bovendien geen noodzaak voor netwerkprotocolconversie tijdens de upgrade naar een grootstedelijk netwerk.
Er is ook een 10 Gbit/s Ethernet-versie, aangeduid als 802.3av. De werkelijke lijnsnelheid bedraagt 10,3125 Gbit/s. De hoofdmodus is een uplink- en downlinksnelheid van 10 Gbit/s, waarbij sommige 10 Gbit/s downlink en 1 Gbit/s uplink gebruiken.
De Gbit/s-versie maakt gebruik van verschillende optische golflengten op de glasvezel, met een stroomafwaartse golflengte van 1575-1580 nm en een stroomopwaartse golflengte van 1260-1280 nm. Daarom kunnen het 10 Gbit/s-systeem en het standaard 1Gbit/s-systeem op dezelfde vezel worden gemultiplext.
Triple play-integratie
De convergentie van drie netwerken betekent dat in het proces van evolutie van telecommunicatienetwerk, radio- en televisienetwerk en internet naar breedbandcommunicatienetwerk, digitaal televisienetwerk en internet van de volgende generatie, de drie netwerken, door middel van technische transformatie, de neiging hebben om de dezelfde technische functies, dezelfde bedrijfsactiviteiten, netwerkinterconnectie, het delen van bronnen, en kunnen gebruikers voorzien van spraak-, data-, radio- en televisie- en andere diensten. Drievoudige fusie betekent niet de fysieke integratie van de drie grote netwerken, maar verwijst vooral naar de fusie van hoogwaardige bedrijfsapplicaties.
De integratie van de drie netwerken wordt veel gebruikt op verschillende gebieden, zoals intelligent transport, milieubescherming, overheidswerk, openbare veiligheid en veilige huizen. In de toekomst kunnen mobiele telefoons tv kijken en op internet surfen, tv kunnen bellen en op internet surfen, en computers kunnen ook bellen en tv kijken.
De integratie van de drie netwerken kan conceptueel worden geanalyseerd vanuit verschillende perspectieven en niveaus, waarbij technologie-integratie, bedrijfsintegratie, industriële integratie, terminalintegratie en netwerkintegratie betrokken zijn.
Breedbandtechnologie
Het belangrijkste onderdeel van breedbandtechnologie is glasvezelcommunicatietechnologie. Eén van de doelstellingen van netwerkconvergentie is het aanbieden van uniforme diensten via een netwerk. Om uniforme diensten te kunnen aanbieden, is het noodzakelijk om te beschikken over een netwerkplatform dat de transmissie van diverse multimediadiensten (streaming media), zoals audio en video, kan ondersteunen.
De kenmerken van deze bedrijven zijn de hoge zakelijke vraag, het grote datavolume en de hoge eisen aan de servicekwaliteit, waardoor ze over het algemeen een zeer grote bandbreedte nodig hebben tijdens de transmissie. Bovendien mogen de kosten vanuit economisch perspectief niet te hoog zijn. Op deze manier is duurzame glasvezelcommunicatietechnologie met hoge capaciteit de beste keuze voor transmissiemedia geworden. De ontwikkeling van breedbandtechnologie, vooral optische communicatietechnologie, zorgt voor de noodzakelijke bandbreedte, transmissiekwaliteit en lage kosten voor het verzenden van diverse zakelijke informatie.
Als pijlertechnologie in het hedendaagse communicatieveld ontwikkelt de optische communicatietechnologie zich elke tien jaar met een snelheid van honderd keer de groei. Glasvezeltransmissie met enorme capaciteit is het ideale transmissieplatform voor de "drie netwerken" en de belangrijkste fysieke drager van de toekomstige informatiesnelweg. Glasvezelcommunicatietechnologie met grote capaciteit wordt op grote schaal toegepast in telecommunicatienetwerken, computernetwerken en omroep- en televisienetwerken.
Posttijd: 12 december 2024